W okresie świetności lat dwudziestych XX wieku Riwiera Francuska stała się placem zabaw dla bogatych, sławnych i modnych. Na tle lazurowych wód i skąpanych w słońcu plaż zaczął kształtować się nowy trend w odzieży rekreacyjnej, zmieniając koncepcję stroju plażowego i przygotowując grunt pod nowoczesną modę kurortową.
W złotej erze „ryczących lat dwudziestych” Riwiera Francuska stała się synonimem luksusu, wypoczynku i hedonistycznej przyjemności. Zamożni podróżnicy z Europy i Ameryki przybywali do skąpanych w słońcu wybrzeży Morza Śródziemnego, szukając ucieczki od ograniczeń codziennego życia i preferując beztroski styl życia polegający na opalaniu się, pływaniu i utrzymywaniu kontaktów towarzyskich.
Sercem tej rozwijającej się kultury kurortu było pojawienie się nowego stylu odzieży plażowej: efektownej piżamy plażowej. Zainspirowana egzotyką Wschodu i wyzwolonym duchem epoki jazzu, piżama plażowa reprezentowała odejście od tradycyjnych strojów kąpielowych i celebrację wolności, komfortu i nowoczesności.
Piżamy plażowe charakteryzowały się luźnym, opływowym krojem, przypominającym stroje codzienne noszone w egzotycznych krajach, takich jak Indie i Bliski Wschód. Wykonana z lekkich materiałów, takich jak jedwab, satyna i szyfon, piżama plażowa elegancko układa się na ciele, tworząc elegancki i swobodny wygląd.
Kobiety uznały piżamy plażowe za modną alternatywę dla restrykcyjnych kostiumów kąpielowych z epoki wiktoriańskiej, które zazwyczaj składały się z gorsetów, majtki i obszernych spódnic. Dzięki spodniom z szerokimi nogawkami, bufiastymi bluzkami i głębokimi dekoltami piżamy plażowe pozwalały kobietom na swobodne poruszanie się i oddychanie, emanując jednocześnie atmosferą wyrafinowania i blasku.
Na plażach Riwiery Francuskiej stylowe osobistości z towarzystwa i gwiazdy Hollywood paradowały w szerokiej gamie ekstrawaganckich piżam plażowych, wyposażonych w duże okulary przeciwsłoneczne, wyraziste kapelusze i naszyjniki z koralików. Wypoczywali na zalanych słońcem tarasach, popijali koktajle w eleganckich nadmorskich kawiarniach i przetańczyli całą noc na wytwornych wieczorach, uosabiając beztroskiego ducha epoki jazzu.
W przypadku mężczyzn odzież plażowa na Riwierze Francuskiej również przeszła transformację w latach dwudziestych XX wieku. Tradycyjne stroje kąpielowe ustąpiły miejsca bardziej swobodnym i wygodnym zestawom, takim jak dzianinowe koszulki polo, lniane spodnie i słomkowe kapelusze łódkowe. Swobodna, a zarazem wyrafinowana estetyka męskiej odzieży plażowej odzwierciedlała wyluzowaną elegancję tamtej epoki i uzupełniała swobodny urok damskich piżam plażowych.
Moda na piżamy plażowe na plażach Riwiery Francuskiej w latach dwudziestych XX wieku oznaczała odejście od konwencji i celebrację wolności, wyrażania siebie i nowoczesności. Gdy słońce zaszło w epoce jazzu, a świat balansował na krawędzi zmian, dziedzictwo piżam plażowych przetrwało, pozostawiając niezatarty ślad w historii mody kurortowej i uroku Riwiery Francuskiej.
Kurort Juan-les-Pins na Riwierze Francuskiej stał się znany jako „Pyjamaland” lub „Pyjamopolis”, ponieważ piżama stała się powszechnym strojem odwiedzających. Wielu nosiło modne piżamy w stylu Chanel.
Magazyn Vogue reklamował tę piżamę jako „wełniany garnitur na plażę”.
Lido, najsłynniejsza plaża w Wenecji. Zwabił potencjalnych zamożnych gości do Lido na „plażę słońca i piżam”. Plaże i hotele Lido były miejscami, w których ludzie mogli czuć się komfortowo zarówno odpoczywając w ciągu dnia, jak i wychodząc na nocną imprezę, ubierając się w ubrania, które dziś kojarzą się ze snem, chorobą lub leniuchowaniem na sofie.
W latach trzydziestych XX wieku styl ten rozpowszechnił się dalej i można go było już zobaczyć na plażach Wielkiej Brytanii.
Na początku II wojny światowej moda na piżamy przygasła, a kostium kąpielowy wyprzedził piżamę jako ulubiony strój plażowy kobiet.
