In de glamoureuze hoogtijdagen van de jaren twintig ontstond de Franse Rivièra als een speeltuin voor de rijken, beroemdheden en modieuze mensen. Tegen de achtergrond van azuurblauw water en zonovergoten stranden begon een nieuwe trend in vrijetijdskleding vorm te krijgen, die het concept van strandkleding transformeerde en het toneel vormde voor moderne resortmode.
Tijdens dit gouden tijdperk van de ‘Roaring Twenties’ werd de Franse Rivièra synoniem voor luxe, vrije tijd en hedonistische verwennerij. Welvarende reizigers uit Europa en Amerika stroomden massaal naar de zonovergoten oevers van de Middellandse Zee, op zoek naar ontsnapping aan de beperkingen van het dagelijks leven en omarmden een zorgeloze levensstijl van zonnebaden, zwemmen en gezelligheid.
De kern van deze ontluikende resortcultuur was de opkomst van een nieuwe stijl van strandkleding: de glamoureuze strandpyjama. Geïnspireerd door het exotisme van het Oosten en de bevrijde geest van het jazztijdperk vertegenwoordigden strandpyjama's een afwijking van traditionele badkleding en een viering van vrijheid, comfort en moderniteit.
Strandpyjama's werden gekenmerkt door hun losse, vloeiende silhouetten, die deden denken aan de loungewear die werd gedragen in exotische oorden zoals India en het Midden-Oosten. De strandpyjama is gemaakt van lichtgewicht stoffen zoals zijde, satijn en chiffon en valt elegant over het lichaam, waardoor een moeiteloos chique en ontspannen look ontstaat.
Vrouwen omarmden strandpyjama's als een modieus alternatief voor de restrictieve badpakken uit het Victoriaanse tijdperk, die doorgaans bestonden uit korsetten, bloeiers en volumineuze rokken. Met hun broeken met wijde pijpen, golvende tops en diepe halslijnen lieten strandpyjama's vrouwen vrij bewegen en ademen, terwijl ze een sfeer van verfijning en glamour uitstraalden.
Op de stranden van de Franse Rivièra paradeerden stijlvolle socialites en Hollywood-sterretjes in een reeks extravagante strandpyjama's, versierd met oversized zonnebrillen, statement-hoeden en kralenkettingen. Ze loungeden op zonovergoten terrassen, dronken cocktails in chique cafés aan zee en dansten de hele nacht door op glamoureuze soirées, die de zorgeloze geest van het jazztijdperk belichaamden.
Voor mannen onderging de strandkleding aan de Franse Rivièra in de jaren twintig ook een transformatie. Traditionele badkleding maakte plaats voor meer casual en comfortabele ensembles, zoals gebreide poloshirts, linnen broeken en strohoeden. De ontspannen maar toch verfijnde esthetiek van strandkleding voor heren weerspiegelde de relaxte elegantie van die tijd en complementeerde de moeiteloze glamour van strandpyjama's voor dames.
De mode voor strandpyjama's op de stranden van de Franse Rivièra in de jaren twintig vertegenwoordigde een afwijking van de conventies en een viering van vrijheid, zelfexpressie en moderniteit. Terwijl de zon onderging in het Jazz-tijdperk en de wereld op de rand van verandering balanceerde, bleef de erfenis van de strandpyjama bestaan, wat een onuitwisbare stempel achterliet op de geschiedenis van de resortmode en de allure van de Franse Rivièra.
De badplaats Juan-les-Pins aan de Franse Rivièra werd bekend als "Pyjamaland" of "Pyjamopolis", omdat pyjama's een gangbare kleding voor zijn bezoekers werden. Velen droegen modieuze pyjama's in Chanel-stijl.
Het tijdschrift Vogue adverteerde de pyjama als een 'wollen pak voor op het strand'.
Lido, het beroemdste strand van Venetië. Hij lokte potentiële rijke bezoekers naar het Lido naar een 'strand van zon en pyjama'. De stranden en hotels van het Lido waren plekken waar mensen zich overdag op hun gemak konden voelen of een avondje konden feesten, terwijl ze kleding droegen die tegenwoordig geassocieerd wordt met slaap, ziekte of luieren op de bank.
Gedurende de jaren dertig verspreidde deze stijl zich verder en was al te zien op de stranden van Groot-Brittannië.
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog was de pyjama-rage aan het vervagen, en het badpak haalde de pyjama in qua populariteit als favoriete strandkleding voor dames.
